Wołgograd, Rosja
Logo szybkiego tramwaju W Wołgogradzie mieszka nieco ponad milion i jest to aż dwunaste pod względnem liczby ludności miasto w Rosji. Rozciąga się wyraźnie z północy na północ wzdłuż rzeki Wołgi – stąd pojawiła się koncepcja średnicowej lini tramwajowej z północy na południe. Zwyczajna linia tramwajowa co prawda już istniała na trasie północ – centrum, jednak ze względu na czas dojazdu i sprawność komunikacyjną już w 1971 rozpoczęto “konwersję” tej linii na całkowicie bezkolizyjną. Pięc lat później, kontynuując te założonia, podjęto decyzję o budowie tunelu podziemnego pod centrum Wołgogradu. Tak powstał Skorostnoj Tramwaj (ST), czyli po prostu szybki tramwaj w Wołgogradzie.
Tunel i pierwsze trzy stacje oddano do użytku w 1984 roku. Sam tunel i przystanki wykonywano metodą odkrywkową, względnie nisko pod powierzchnią gruntu. Zadbano o to, aby te obiekty łatwo dało się je zmienić w przyszłości w tunele tradycyjnego metra. Prace nad dalszą budową ST trwały aż do końca lat 80., kiedy wybudowano kolejne kilometry tunelu. Identycznie jak w Krakowie, gdzie również nieukończony tunel czekał wiele lat na szcześliwe zakończenie, tak i w Wołgogradzie niedokończony odcinek “straszył” przez dłuższy czas.
Po wieloletnich zawirowaniach finanowych i politycznych w latach 2000. wrócono do rozbudowy ST. W 2011 oddano kolejne cztery przystanki (w tym trzy podziemne). Obecnie (2014) powstaje dokumentacja dalszej rozbudowy systemu. Prace budowlane powinny zakończyć się w 2018 roku.
Ostatecznie więc linia ST północ-południe ma 17,3 km długości, z czego 7,1 km w tunelu bądź na estakadzie, i 22 przystaki.
Na lini szybkiego tramwaju prędkość handlowa wynosi ponad 25 km/h, jeździ w szczycie co 1,5 minuty (poza szczytem – co 3). Rocznie ST przewozi około 10 milionów pasażerów i jest sukcesem komunikacyjnym na tyle dużym, że dalsza rozbudowa linii jest pewna.
Pierwsze 15 przystanków linii szybkiego tramwaju to przystanki naziemne. Dopiero 16. to podziemna stacja jaką jest Plac Lenina (-7 metrów pod powierzchnią gruntu), kolejne zaś to Komsomolskaja (-10 m), Pionierskaja (+15 m – na moście), Profsojuznaja (-14 m), TJuZ (-12 m) i, ostatnia póki co, Jelszanka (-5 m). Ta ostatnia jest już z góry zaprojektowana jako gotowa do obsługi kolejnej odnogi premetra.
